quarta-feira, 31 de agosto de 2011

Violeta - II


Spain's team performs their routine in the synchronized swimming free combination event at the FINA 2011 Swimming World Championships in Shanghai, China, on Tuesday, July 19, 2011. (AP Photo/Ng Han Guan) 

Aaron Copland








Violeta - I


Lino António
Retrato

Antonioni


quinta-feira, 25 de agosto de 2011

quarta-feira, 24 de agosto de 2011

segunda-feira, 22 de agosto de 2011

Branco - XXX


Haja ou não deuses, deles somos servos.
Fernando Pessoa
Livro do Desassossego (21)

domingo, 21 de agosto de 2011

Vermelho - X

Os seus lenzos representaban agora moitedumes de xentes entrando ou saindo do metro, portas de retretes e destellos luminosos de sereas policiais. Bernabé foi convocado unha vez máis. Cando lle pediu o seu parecer, a mirada de Espiña xa non reflexaba a inxenua sumisión doutros tempos. Tiña un ameazante brillo que xurdía da negritude fonda das olleiras.
  -Non está mal, Espiña, non está mal - dixo Candela conciliador -. Pero moito temo que a arte de hoxe, na fin de milenio, procure a serenidade das cumes nevadas.
      Espiña non respondeu. Acompañou ó crítico ata a porta da pensión e ó despedirse unicamente dixo: Terán cumes nevadas.
   Aquela noite pintou un branquísimo lenzo. Branco sobre branco. Logo fixou um corte de navalla na palma da man e co seu sangue pintou unha vaca. Unha vaca vermelha e feliz sobre a neve.




Manuel Rivas
Un millón de vacas (O artista de provincias)

sábado, 20 de agosto de 2011

quinta-feira, 18 de agosto de 2011

quarta-feira, 17 de agosto de 2011

Branco - XXIX

Fíxose un silencio longuísimo. Coma o dunha fotografía.

Manuel Rivas
Un millón de vacas, in O Segredo da Terra, D. Quixote, 2003




Ansel Adams 
Monolith, The Face of Half Dome (1927)


terça-feira, 16 de agosto de 2011

domingo, 14 de agosto de 2011

sábado, 13 de agosto de 2011

domingo, 7 de agosto de 2011

sábado, 6 de agosto de 2011

sexta-feira, 5 de agosto de 2011

Luís Cília



Fecundou-te a vida nos pinhais.
Fecundou-te de seiva e de calor.
Alargou-te o corpo como os areais
onde o mar se espraia sem contorno e cor.

Pôs-te sonho onde havia apenas
silêncio de rosas por abrir,
e um jeito nas mãos morenas
de quem sabe que o fruto há-de surgir.

Brotou água onde tudo era secura.
Paz onde morava a solidão.
E a certeza de que a sepultura
é uma cova onde não cabe a coração.



Eugénio de Andrade
As Mãos e os Frutos

Azul - XIX

quinta-feira, 4 de agosto de 2011

Paco Ibáñez











PALABRAS PARA JULIA


Tú no puedes volver atrás
porque la vida ya te empuja
como un aullido interminable.

Hija mía es mejor vivir
con la alegría de los hombres
que llorar ante el muro ciego.

Te sentirás acorralada
te sentirás perdida o sola
tal vez querrás no haber nacido.

Yo sé muy bien que te dirán
que la vida no tiene objeto
que es un asunto desgraciado.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.

La vida es bella, ya verás
como a pesar de los pesares
tendrás amigos, tendrás amor.

Un hombre solo, una mujer
así tomados, de uno en uno
son como polvo, no son nada.

Pero yo cuando te hablo a ti
cuando te escribo estas palabras
pienso también en otra gente.

Tu destino está en los demás
tu futuro es tu propia vida
tu dignidad es la de todos.

Otros esperan que resistas
que les ayude tu alegría
tu canción entre sus canciones.

Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso.

Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino, nunca digas
no puedo más y aquí me quedo.

La vida es bella, tú verás
como a pesar de los pesares
tendrás amor, tendrás amigos.

Por lo demás no hay elección
y este mundo tal como es
será todo tu patrimonio.

Perdóname no sé decirte
nada más pero tú comprende
que yo aún estoy en el camino.

Y siempre siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.



José Agustín Goytisolo

Chet Baker

O copo - suando a temperatura do gelo e os calores do rum - foi pousado sobre o piano. As gentes calaram-se deixando espaço. Retrato em branco e preto brotou nas cordas do piano num registo de fazer chorar os mais duros, a emação era tão contagiante que as pessoas evitavam olhar-se nos olhos, Ronnie recuou o mais que pôde encostando-se à parede num ângulo que ninguém o visse, a música evoluía linda e melódica, quem já conhecia Chet estava encantado por vê-lo ao piano ensaiando a composição brasileira assim na ponta dos seus dedos trémulos e suados - foi, é sabido, uma noite musicalmente abençoada.

Ondjaki
A Mulata, o Mosquito e Chet Baker, in O Prazer da Leitura (2011)



Preto - VII

segunda-feira, 1 de agosto de 2011